จากตำรากู่ฉินกว่าร้อยฉบับ ที่จดบันทึกโน้ตเพลงไว้มากกว่า 3,000 บทพบว่ามีเพลงแต่งใหม่เกิดขึ้นมาในทุกๆราชวงศ์ และทุกวันนี้ก็ยังคงมีเพลงกู่ฉินเกิดใหม่อยู่เรื่อยๆ นั่นแสดงให้เห็นว่า กู่ฉินเครื่องดนตรีโบราณอายุกว่า 4000 ปี สามารถมีชีวิตที่มีลมหายใจอย่างเข้มแข็ง จนทำให้อยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ได้นั้น
ไม่ใช่เพราะเชื่อว่าเทพเจ้าเป็นผู้คิดค้นขึ้นไม่ใช่เพราะว่าเป็นเครื่องบวงสรวงเทพเจ้าในยุคหินไม่ใช่เพราะว่าได้รับการยกย่องเป็นบิดาแห่งดนตรีจีนไม่ใช่เพราะว่าฮ่องเต้หรือไอดอลสมัยโบราณก็นิยมเล่นไม่ใช่เพราะว่า พวกนิยมของเก่าบอกว่าควรจะ “มีคุณค่า”
แต่เป็นเพราะว่า กู่ฉินให้ความสำคัญกับปัจจุบันขณะเป็นที่สุด บทเพลงใดๆก็แล้วแต่ หรือแม้แต่ตัวเครื่องเองที่อ้างฟ้าอ้างดิน เป็นแค่เครื่องมือหนึ่งในระบบเท่านั้น ลองจินตนาการดูว่าหากสาวกกู่ฉินทั้งหลาย นิยมแต่เพลงสมัยขงจื้อ ท่านคิดว่าพอถึงสมัยบูเช็กเทียน ยังจะมีคนรู้จักกู่ฉินอยู่อีกมั้ย
คุณค่าทางประวัติศาสตร์ก็สำคัญ แต่มากเกินไปก็เข้าไปไม่ถึงเนื้อแท้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น