กู่เจิง （古筝）ประกอบไปด้วย อักษร "กู่" (เก่าแก่) และ "เจิง" ซึ่งหมายถึงตัวเครื่องดนตรี ในที่นี้ "กู่" ทำหน้าที่เป็นองค์ประกอบคำพยางค์คู่ในค่านิยมการสร้างคำในยุคใหม่ (สมัยก่อนเป็นคำโดดหนึ่งพยางค์) มีนัยว่าเก่าแก่โบราณ แต่ไม่แปลความหมาย ฉนั้นคำว่ากู่เจิงก็จะมีความหมายว่า "กู่เจิง" ไม่ได้แปลว่า "กู่เจิงที่เก่าแก่แต่อย่างใด" ซึ่งในสมัยโบราณจะเรียกว่า "เจิง" เท่านั้น (กู่ฉินก็เช่นเดียวกัน)
จากตำรา ซื่อหมิง（释名）ในสมัยราชวงศ์ฮั่นกล่าวว่า
"เจิง ขึ้นสายตึง เสียงคล้ายเจิงเจิง" （筝施弦高急筝筝然也）
ดังนั้นคนโบราณจึงเอาเสียงที่ออกมาจากตัวเครื่องตั้งชื่อให้เครื่องดนตรีชิ้นนี้นี่เอง (จากการปรึกษา ศ. ที่จบด้านภาษาโบราณ "เจิง" สมัยก่อนน่าจะออกเสียงเป็น "เจ็ง" หรือ "จิง" ซึ่งค้ลายเสียงกู่เจิงมาก)อักษร "เจิง" （筝）ประกอบไปด้วน 竹 ที่อยู่ด้านบน แปลว่าไม้ไผ่ ทำหน้าที่แสดงความหมาย และ 争 ทำหน้าที่ออกเสียง ไม่แสดงความหมาย อ่านว่า "เจิง" ดังนั้นจะเห็นได้ว่าต้นกำเนิดของเจิงในยุคแรกๆ ทำมาจากไม้ไผ่ผ่าซีกเช่นเดียวกับกู่ฉินนั่นเอง แต่แค่ใส่หย่องเข้าไป ก็กลายเป็นกู่เจิงแล้ว จากการปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านภาษาโบราณกล่าวว่า "เจิง" ในสมัยก่อน ควรจะออกเสียง "จิง" หรือ "เจ็ง" อย่างที่อากงอาม่าในบ้านเราเรียกกู่เจิงว่า "โกวเจ็ง" นั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น