คนโบราณนิยมแกะสลักบทกวีหรือบทความไว้บนกู่ฉิน เพื่อเป็นไดอารี่เล่าเรื่องราวเมื่อเวลาผ่านไปแล้วหลายร้อยปีจะได้มีคนรู้ที่มาของมัน บ้างก็เขียนชมน้ำเสียงของตัวเครื่อง บ้างก็สลักว่าใครเป็นผู้ผลิต หรือตกทอดมาสู่ใคร เป็นต้น แต่เมื่อกู่ฉินเข้าสู่การผลิตแบบอุตสาหกรรม มือคนแกะก็เห็นจะไม่ทันความต้องการของตลาด ก็เลยเลเซอร์ซะเลย ข้อดีคือได้ความคมชัดและรายละเอียดเหมือนต้นฉบับตัวอักษรที่อาจารย์พู่กันจีนเขียนไว้ แต่ข้อเสียคือไม่มีหนักเบา ทำให้ดูไม่มีชีวิตเท่าแกะมือ
ภาพ กู่ฉินตัวหนึ่งของผมกำลังเลเซอร์อักษรที่โรงงานในปักกิ่ง อักษรเขียนโดย อ.เฉินอี๋มั่ว อาจารย์พู่กันจีนประจำโรงงาน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น