กู่ฉินและชนชั้นสูง

ในสมัยราชวงศ์โจว กู่ฉินถูกบรรจุอยู่ในหมวดดนตรีพิธี ที่ทำหน้าเป็นเครื่องมือแบ่งชนชั้นในสังคม เราจะได้ยินคำว่า "อันวิญญูชนจะไม่ห่างฉิน" "วิญญูชนเรียนฉินเพื่อศึกษาจรรยา" คำว่าวิญญูชนในภาษาจีน มีนัยว่าผู้ได้รับการศึกษาแบบจารีต และเมื่อกู่ฉินถูกผูกโยงเข้ากับการศึกษาชั้นสูงแล้ว นั่นก็แปลว่าประชาชนทั่วไปไม่มีสิทธิ์ได้เล่นหรือฟังกู่ฉิน นี่คือที่มาของคำว่า "ดนตรีชั้นสูง" ของกู่ฉินนั่นเอง

ในสมัยนั้นจะมีข้าราชการด้านดนตรีโดยเฉพาะ ที่ทำหน้าที่ในการบรรเลงในพิธีกรรม หรือไม่ก็บรรเลงในงานเลี้ยงของชนชั้นสูง ซึ่งอาศัยจำนวนนักดนตรีและประเภทของเครื่องดนตรี เป็นสิ่งแสดงออกถึงฐานะและอำนาจทางหนึ่ง ดังนั้นกู่ฉินหลายๆตัวในยุคราชวงศ์โจวที่ถูกขุดค้นพบในสุสานต่างๆนั้น แน่นอนว่าไม่ได้เป็นเครื่องแสดงว่าเจ้าของสุสานรักในเสียงดนตรี แต่เป็นเครื่องแสดงฐานะว่าเจ้าของสุสานมีตำแหน่งใหญ่แค่ไหน ซึ่งก็ทำหน้าที่คล้ายกับกับบั้งในชุดข้าราชการสากลนั่นเอง