พอดีคุยกับพี่ปุ้ม พงศ์พรหม สนิทวงศ์ ณ อยุธยา ผู้เชี่ยวชาญด้านดนตรีโลกท่านหนึ่งของเมืองไทย เรื่องแคนจีนในข้อความส่วนตัวของแอดมินชัช เห็นว่าข้อมูลของงพี่ปุ้มน่าจะเป็นประโยชน์ต่อทุกท่านมาก เลยขอนำมาแบ่งปันครับ ประโยคล่างต่อไปนี้พี่ปุ้มพิมพ์ตอบแอดมินชัชมาครับ
“เครื่องดนตรีนี้ไม่ใช่ของจีน มันเป็นเครื่องดนตรีพวก aslian คำที่เรียกพวกมนุษย์ที่เข้ามาบุกเบิกอุษาทวีปยุคแรกๆ เล่นกันในพวกอัสเลียนทั้งเหนือและใต้ พวกเหนือได้แก่พวกเยว่โบราณที่จีนเรียก เยว่ร้อยเผ่า หรือ พวกหมาน ซึ่งคิดว่าจีนน่าจะรับเครื่องดนตรีนี้ไปจากพวกเยว่ที่ตนพิชิตได้ เป็นเครื่องดนตรีไม้ไผ่ที่มีมาก่อนยุคสำริด ลิ้นที่อยู่ข้างใน นักดนตรีวิทยาเรียกว่า free reed ที่คนทั่วไปไม่รู้คือ มันเผยแพร่ไปไกลถึงยุโรป และโลกตะวันตกรับไปใช้มาแต่โบราณ มันอยู่ในเครื่องประเภท accordion และ harmonica จนทุกวันนี้ แต่เดิมมีเลาเดียว ลื้อเรียก ปี่ลื้อ ไตอื่นเรียก ปี่จุม หรือ ปี่เฉยๆ ถ้าพบคำนี้ในหนังสือโบราณ มันไม่ได้หมายถึงปี่ตระกูล shehnai ซึ่งเข้ามาทีหลังกับพวกแขก ปี่นี้ต่อมาเพิ่มเลาปี่มากขึ้นแล้วเอาเสียบในน้ำเต้า เรียก ปี่เต้า คนจีน เรียก ขูหลู่ซือ ต่อมาเสียบหลายเลาขึ้น กลายเป็น แคน ที่พวกไตเล่น แม้วเรียก เค่ง…. แม้แต่พวกดายัค ในบอร์เนียวก็เล่นเครื่องพวกนี้ ซึ่งนั่นทำให้เรารู้ว่าเครื่องพวกนี้มีอายุไม่ต่ำกว่าเจ็ดพันปี เพราะ free reed ยุคแรก ทำจากไม้ไผ่ก่อน มันเริ่มใช้ในปี่เขาสัตว์ก่อน และเราพบการสร้างแบบเดียวกันนี้ทั้งจากกะเหรี่ยง ม้ง โลโล ที่อยู่ทางเหนือ กับพบในพวก เผ่าโบราณ อย่าง อิบัน ดายัค ในกลุ่มมาลาโยโพลินิเชียน เครื่องนี้คงมีมาก่อนที่น้ำจะท่วมซุนดาแล้ว หลักฐานที่เป็นทางการอยู่บนภาพสลักบนกลองสำริด อายุ ราวสี่พันปีเป็นอย่างน้อย”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น