ปัจจุบันนี้สายของกู่ฉินเรามักจะเรียกด้วยตัวเลขจีนทั้งเจ็ด 一二三四五六七 โดยสายที่一 เป็นสายนอกสุด ซึ่งเป็นสายเสียงต่ำสุด (นับตรงข้ามกับกู่เจิง กู่เจิงสายในสุดคือสายที่1)
แต่ในสมัยก่อนราชวงศ์ถัง สายกู่ฉินทั้งเจ็ดมีชื่อเฉพาะดังนี้ 宫 商 角 徵 羽 文 武 (กง ซาน เจวี๋ย จื่อ อวี่ เหวิน หวู่) 5ตัวแรกคือชื่อลำดับโน้ตสำคัญในระบบเพนทาโทนิคจีน (ด ร ม ซ ล) 2ตัวหลัง 文 หมายถึง พระเจ้าโจวเหวินหวาง 武 หมายถึง พระเจ้าโจวหวู่หวาง (นักกู่ฉินยุคสร้างเทพนิยายอันสูงส่งอ้างว่า กู่ฉินเดิมมี5สาย แต่กษัตริย์ทั้งสองเพิ่มคนละสาย เลยทำให้กู่ฉินมี7สาย ซึ่งจริงๆในยุคนั้นมีทั้ง 1สาย 5สาย 7สาย 9สายและ10สาย)
แต่สิ่งที่ขัดแย่งในระบบข้างต้นคือ เสียง 宫 กง (โด) ในกู่ฉินคือสายที่3 ไม่ใช่สายที่1ตามชื่อที่เรียก เพราะอะไร เพราะว่าชื่อสายกู่ฉินดังกล่าว ไม่ได้ไปเกี่ยวข้องกับตัวโน้ตเลย มันเป็นเพียงชื่อเรียกให้สวยๆเท่านั้น เพราะว่ากู่ฉินสามารถตั้งสายได้หลายตีย์มาก ดังนั้นตัว宫 หรือโด ก็จะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ดังนั้นเค้าจึงเรียกชื่อเหล่านี้ว่า 琴宫 ฉินกง หรือกงบนกู่ฉิน
แล้วทำไมต้องเรียกให้งงแบบนี้ด้วยล่ะ? นั่นเพราะว่าสมัยก่อนถัง การบันทึกโน้ตเป็นระบบจดตำแหน่งการเล่น ไม่ได้จดชื่อตัวโน้ต ดังนั้นชื่อเหล่านี้จะไม่ไปขัดแย้งกับระบบเสียงเลย เช่น นิ้วกลางดีด宫 ถ้าปัจจุบันเราจะเรียกว่า ดีดสาย1 นั่นเองครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น