ดังที่กล่าวไปแล้วว่าดนตรีกู่ฉิน ไม่เพียงเป็นดนตรีเพื่อความบันเทิงเชิงผ่อนคลายเท่านั้น หากแต่ยังเป็นการสะท้อนความคิดเชิงลึกของผู้เล่นให้ตัวเองฟังด้วย กล่าวคือ “กู่ฉินคือกระจก” ฉนั้นแล้วนักกู่ฉินแต่ละท่านก็จะเลือกเพลงที่มีนัยปรัชญาที่ตรงกับแนวทางชีวิตของท่านนั้นๆมาฝึก ซึ่งหน้าที่ของกู่ฉินจริงๆก็คือเครื่องมือช่วยให้คิดอีกเครื่องมือหนึ่งนั่นเอง
อีกทั้งเราอาจเคยได้ยินว่านักกู่ฉินจะเลือกบรรเลงให้กับผู้ฟังที่เหมาะสมด้วย ฟังดูเผินแล้วหยิ่งยโสน่าดู แต่ไม่ใช่แบบนั้นครับ ในเมื่อกู่ฉินคือสื่อกลางความคิดแล้ว ฉนั้นนักกู่ฉินก็ต้องเลือกที่จะบรรเลงให้ผู้ที่คิดคล้ายๆตน มีอุดมการณ์คล้ายๆกันฟัง ถึงจะรู้เรื่อง (พวกขี้โม้ชอบบอกว่าต้องคนล้ำลึกเท่านั้นถึงจะฟังกู่ฉินออก นอกจากจะยกหางตัวเองแล้ว ยังจะทำให้คนกลัวกู่ฉินเข้าไปอีก)
และด้วยที่กู่ฉินเป็นสื่อกลางความคิดชิงลึก(วิถีชีวิต) ฉนั้นการไปขอเพลงกับนักกู่ฉิน จะไม่ต่างกับการไปถามเค้าว่า “เธอมีมุมมองเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตของเธอยังไง” เลยครับ ซึ่งคำถามนี้โคตรจะส่วนตัวเลย จริงมั้ยครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น